Στο Ράφι

Ξαπλωμένες σαν μακρουλά παραλληλόγραμμα πτώματα, στο πάτωμα του σαλονιού μου, τρεις βιβλιοθήκες.
Περιμένουν τη συναρμολόγηση, υπομονετικά.
Χτες έβαλα τις πρώτες έξι βίδες, περιμένωντας να αρχίσει η Βραζιλία. Οι εισαγωγικές μαλακίες του Βερνίκου που ακούγονταν αναπόφευκτα στο background, με έκαναν να θέλω να χώσω μια βίδα στο μάτι μου. Αλλά δεν το έκανα. Μετά δεν θα έφταναν για τη βιβλιοθήκη.
Οι βιβλιοθήκες, τρεις τον αριθμό, θα συναρμολογηθούν εν καιρώ. Το θέμα είναι: Πώς θα βάλω τα βιβλία; Θα χωρέσουν, υπολογίζω μπακαλίστικα, γύρω στα 450 -ένα ικανό μέρος της συλλογής μου. Πώς θα τα ταξινομήσω; Αν τα βάλω αλφαβητικά κατά συγγραφέα, για παράδειγμα, και μετά έρθουν καινούρια, που θα τα βάλω τα καινούρια; Πανικόβλητος έψαξα για μια λύση εδώ, απελπίστηκα, και αποδέχτηκα πως, όταν έρθει η ώρα, θα τα βάλω τουρλού τουρλού, ή τα κόκκινα χωριστά από τα πράσινα, ας πούμε, ή τα hardcover από δω, τα paperback από κει, όπως να 'ναι.
Θέλω να χώσω μια βίδα στο μάτι μου.